Αλλάζει ο χρόνος

Μόνο εύκολο δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το χρόνο που σε λίγες ώρες φεύγει. Αλλά επειδή είμαι μαθημένη τελικά στα δύσκολο μπορώ να τον χαρακτηρίσω όμορφο, με πολλές εικόνες, γνώσεις, γεύσεις και άλλα. 

Και επειδή μέρες τώρα βλέπω αναρτήσεις με τα καλύτερα του 2012 αποφάσισα να κάνω και εγώ το ίδιο μέσα από αυτό το post. 

Βιβλία

Γενικώς διαβάζω πολύ. Και αν μου αρέσει το βιβλίο μπορώ να το "ξεκοκκαλίσω" μέσα σε λίγες μέρες. Φέτος διάβασα πολύ σκανδιναβική αστυνομική λογοτεχνία. Ξεχώρισα τα βιβλία της Camilla Lackberg "Οικογενειακά Μυστικά" και "Σε ζωντανή μετάδοση" και το Jo Nesbo "Κυνηγός κεφαλών". Ευχάριστα με εξέπληξε και η "Υπόθεση Φραντσάιζ" της Τζοτζεφίν Τέι, ένα καλογραμμένο αστυνομικό - δικαστικό μυθιστόρημα με εξαιρετική πλοκή. Νομίζω ότι αξίζει να αναφερθεί και το Παζάρι Βιβλίου που διοργάνωσαν οι εκδότες της Β. Ελλάδας στη Θεσσαλονίκη, από όπου μπορούσες να αγοράσεις πολύ φθηνά βιβλία και οι βιβλιόφιλοι ελπίζουμε να έχει συνέχεια. 

Δυστυχώς το τελευταίο διάστημα τα βιβλία που επιλέγω δεν είναι ενδιαφέροντα. Ωραίος τίτλος, καλή περίληψη αλλά το περιεχόμενο δεν λέει τίποτα. 

Εδώ οφείλω να μνημονεύσω και τη δημοτική βιβλιοθήκη στα Ν. Μουδανιά από όπου δανείζομαι 4 με 6 βιβλία το μήνα!

Θέατρο

Δυστυχώς λόγω ωραρίου στη δουλειά δεν είχα τη δυνατότητα να παρακολουθήσω όλες τις παραστάσεις που ήθελα. Το καλοκαίρι όμως που τα θέατρα πάνε επαρχία είδα και μου άρεσε η "Ιφιγένεια εν Αυλίδι" με το Στέλιο Μάινα και την Καριοφυλλιά Καραμπέτη ως Αγαμέμνονα και Κλυταιμνήστρα και την Ιωάννα Παππά ως Ιφιγένεια (εντάξει για την Παππά δεν τρελαίνομαι αλλά ανταποκρίθηκε στο ρόλο). Από τα πιο σύγχρονα θέατρα ξεχώρισα την "Κωμωδία του Τυχαίου Θάνατου ενός Αναρχικού" με το Σπύρο Παπαδόπουλου. Απίστευτη κωμωδία με σύγχρονα μηνύματα. 

Κινηματογράφος

Θα ξεκινήσω σχολιάζοντας ότι ευτυχώς οι κινηματογράφοι αποφάσισαν να μειώσουν το εισιτήριο και να κάνουν προσφορές. Καιρός ήταν. Από τα φετινά έργα ξεχώρισα τη "Σιδηρά Κυρία" με τη Μέριλ Στριπ, σε ένα ρόλο που έκανε να της ταιριάζει "γάντι". Πολύ γλυκό το "Από τη Ρώμη με αγάπη" του Γούντι Άλεν με μοναδική φωτογραφία και εικόνες που μένουν. Αξιώθηκα και είδα τη "Μελωδία της Ευτυχίας", την παλιά ταινία με την Τζούλι Άντριους, μια ταινία που άφησε εποχή. Από τις πιο light ταινίες έκλεψε τις εντυπώσεις το "Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία" με τους Γάλλους να κάνουν επιτέλους τους Βρετανούς να μιλάνε γαλλικά και η τελευταία ταινία του Spiderman με νέο πρωταγωνιστή και διαφορετική ιστορία από αυτή που ξέραμε αλλά ως fun του Spiderman από μικρή την απόλαυσα. Είδα και τον τελευταίο Batman αλλά νομίζω ότι πρέπει να δω επιτέλους όλα τα έργα για να έχω μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. 

Σειρές

Όλες οι τούρκικες. Εντάξει πλάκα κάνω. Επειδή λοιπόν δεν σκοπεύω να δω τούρκικα και επειδή οτιδήποτε άλλο εκεί που ξεκινάει στα κανάλια σταματάει για άγνωστη αιτία, "κατεβάζω" σειρές από το Internet και τις βλέπω χωρίς διαφημίσεις ότι ώρα θελήσω. Μακράν η καλύτερη κατ' εμέ είναι το Mentalist. Πολύ έξυπνη σειρά με ιδιαίτερη πλοκή. Είδα το CSI Las Vegas και ξεκίνησα το CSI Maimi με το πρώτο προς το παρόν να κερδίζει έδαφος και από τους χαρακτήρες να ξεχωρίζει αυτός του Gil Grissom (όσοι το έχετε δει θα καταλάβετε). 

Ταξίδια

Όπως μου λένε "δεν κάθομαι στα αυγά μου". Όχι λοιπόν δεν κάθομαι. Τα ταξίδια μου δίνουν μια ιδιαίτερη χαρά. Τη χαρά της ανακάλυψης. Φέτος λοιπόν ο χρόνος ξεκίνησε με ένα ταξίδι - αστραπή στο Μιλάνο για ψώνια από ένα παζάρι το οποίο γίνεται κάθε Σάββατο και στο οποίο οι οίκοι και τα καταστήματα του Μιλάνου πουλάνε σε πολύ χαμηλές τιμές ρούχα περσινής και προπέρσινης μόδας (αυτά δλδ που στην Ελλάδα θα έρθουν του χρόνου). 

Μέσα στο χειμώνα πήγα και στα 3-5 Πηγάδια, στο χιονοδρομικό και ξαναπήγα πριν λίγες μέρες σε συνδυασμό με το δάσος των Χριστουγέννων στη Νάουσα. Αν και δεν κάνω σκι το συγκεκριμένο χιονοδρομικό μου άρεσε. Προσιτό με προσιτές τιμές καμία σχέση με το Καϊμακτσαλάν που μόνο η λέξη "καγκούρικο" θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει. Πήγα και στο Ελατοχώρι στο χιονοδρομικό, χθες. Εξίσου ωραίο με φανταστική χιονισμένη διαδρομή. 

Το καλοκαίρι βρέθηκα στη Βουδαπέστη για δεύτερη φορά. Μαγική πόλη. Τέλειες εικόνες και ακόμη δεν μπορώ να απαντήσω στο ερώτημα που με βασανίζει. Ποια είναι πιο όμορφη πόλη; Το Παρίσι ή η Βουδαπέστη. Βέβαια λόγω δουλειάς δεν έλειψαν και τα free ταξίδια. Το Μάρτιο πήγαμε στο Βουκουρέστι για να καλύψουμε με το Δημήτρη τη συμμετοχή του Επιμελητηρίου στην Έκθεση Τουρισμού. Πιθανώς αν δεν ήταν αυτή η Έκθεση δεν θα επέλεγα να επισκεφτώ το Βουκουρέστι, στο οποίο είναι ακόμη και τώρα εμφανή τα σημάδια του κομμουνισμού. 

Αρχές του φθινοπώρου χάρη σε ένα συνέδριο πήγα στην Αυστρία. Ξεκίνησα από την κοιλάδα Bad Gastein και μετά με το Δημήτρη μείναμε και στο Σάλτσμπουργκ, από όπου είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε και τις λίμνες. Παραμυθένια. Καταπράσινες διαδρομές, γαλάζια νερά, δεν το περίμενα η φύση να δένει τόσο αρμονικά με την ανθρώπινη δραστηριότητα. Τέλος και πάλι μέσα στο φθινόπωρο, πάλι λόγω συνεδρίου πήγα στην Κύπρο. Εκεί με εντυπωσίασε η ζέστη. Όταν στην Ελλάδα βγάζουμε τα χειμωνιάτικα οι Κύπριοι ανάβουν ακόμα κλιματιστικό. Με στεναχώρησε η διχοτόμηση και αναρωτήθηκα αν οι Κύπριοι έχουν ξεπεράσει το θέαμα της πράσινης γραμμής ή αν τους πληγώνει ακόμη. 

Κατά τα άλλα μέσα στο 2012 είχα τη χαρά να παρευρεθώ στους γάμους πολύ καλών φίλων. Της Στέλλας και του Ανδρέα και του Αντώνη και της Σούλας. Μοναδικοί και οι δύο. Στον πρώτο, που έγινε το Μάιο, πνιγήκαμε στη βροχή και στο δεύτερο που έγινε τον Ιούλιο, ψηθήκαμε λόγω καύσωνα. Ένα είναι δεδομένο ότι θα τους θυμόμαστε για πάντα!!!

Μέσα στο 2012 γεννήθηκε και η αδερφούλα του βαφτισιμιού μας. Η μικρή μας Ελενίτσα, η οποία ελπίζω να γίνει πιο ήσυχη από το βαφτισιμιό!

Και βέβαια σήμερα, τελευταία μέρα του έτους μου ανακοινώθηκε η απόλυση μου από το κανάλι. Επειδή βέβαια έχω συνηθίσει να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο πιστεύω ότι έτσι μαζί με το 2012 τελειώνει κάτι που πλέον δεν με γέμιζε για να ξεκινήσει κάτι άλλο καλύτερο.

Καλή χρονιά σε όλους!!!

Christmas Carol

Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα και διαβάζοντας ένα άρθρο για τα περασμένα Χριστούγεννα ένιωσα και εγώ σαν να με επισκέφτηκε "το πνεύμα των Χριστουγέννων του παρελθόντος" που λέει και ο Charles Dickens στο αγαπημένο "A Christmas Carol". 

Οι μνήμες μου για να λέμε την αλήθεια είναι αποσπασματικές από διάφορες γιορτές Χριστουγέννων. Είναι φυσικά δεδομένο ότι δεν θυμάμαι τίποτα από τα πρώτα χρόνια, όσο περίεργο και αν φαίνεται αυτό σε ορισμένους και κυρίως στη μαμά μου που πολλές φορές ξεκινάει τη φράση της λέγοντας "δεν θυμάσαι τότε που ήσουν πέντε χρονών" και στη συνέχεια περιγράφει μια γλαφυρή ιστορία. 

Τι θυμάμαι λοιπόν. Θυμάμαι που κάθε χρόνο στολίζαμε το δέντρο και περίμενα πώς και πώς να μου πάρουν δώρα και να τα βάλουν κάτω από το δέντρο. Θυμάμαι τους γονείς μου να προσπαθούν να με ξεγελάσουν, κάνοντας απεγνωσμένες προσπάθειες να με πείσουν ότι υπάρχει Άγιος Βασίλης (ποτέ δεν το πίστεψα), κρύβοντας το δώρο κάτω από τον μπουφέ όπου πάντα το έβρισκα αλλά πάντα έκανα την έκπληκτη όταν μου το έδιναν. 

Μεγαλώνοντας το δέντρο στολίζαμε ο αδερφός μου και εγώ. Πάντα με Χριστουγεννιάτικη μουσική να παίζει και πάντα με τον αδερφό μου να παλεύει να βάλει το αστέρι στην κορυφή. Μέχρι να ψηλώσει και να καταφέρει να το βάλει μόνος του, ή έστω με τη βοήθεια μιας καρέκλας κάθε χρόνο έκανα άρση βαρών! Η αλήθεια είναι ότι το δέντρο το έστηνε η μαμά μας και εμείς βάζαμε τα στολίδια, τη χαβαλέδικη δουλειά δηλαδή. 

Θυμάμαι ακόμη και αναπολώ είναι η αλήθεια τους Καλικάντζαρους οι οποίοι στην Επανομή είθισται να έρχονται ανήμερα των Χριστουγέννων ή τη δεύτερη μέρα και να πετάνε διάφορα φαγώσιμα στα παιδιά (σοκολάτες, καραμέλες, φρούτα, καρύδια). Μια χρονιά μάλιστα ο Καλικάντζαρος και εν προκειμένω η γιαγιά μου, που είχε βάλει και μια μαύρη μαντήλα, έστειλε και ένα μανταρίνι στο κεφάλι μου. Δυστυχώς έλειψε και αυτό το έθιμο με τον καιρό...

Ανήμερα Χριστουγέννων (και τις επόμενες μέρες)  περίμενα τις Χριστουγεννιάτικες ταινίες. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα κάνω Χριστούγεννα χωρίς να δω τη Μαίρη Πόππινς ή μια από τις παραλλαγές της "Χριστουγεννιάτικης ιστορίας", Η αλήθεια είναι ότι έχω ήδη κατεβάσει αυτά τα δύο έργα και θα τα δω αύριο το πρωί και το απόγευμα, τρώγοντας μελομακάρονα. 

Μιλώντας για γλυκά δεν μπορώ να μην μνημονεύσω τους θεϊκούς κουραμπιέδες της θείας Σόφης. Συνήθως ο αδερφός του μπαμπά μου μας έκανε τραπέζι ανήμερα των Χριστουγέννων (ή τη δεύτερη μέρα μιας και στην Επανομή όλοι γιορτάζουν δεύτερη μέρα για κάποιον λόγο που δεν θυμάμαι τώρα αλλά όταν μου τον είχαν εξηγήσει μου είχε φανεί λογικός). Στο τραπέζι λοιπόν δεκάδες τα φαγητά διότι η θεία Σόφη πλην των γλυκών φημίζεται και για τη μαγειρική της, όμως εγώ το "σκασμένο" πάντα έτρωγα λίγο φαΐ για να μείνει χώρος για τους κουραμπιέδες. 

Θυμάμαι τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς όταν βγαίναμε για τα κάλαντα. Με τη Νιόβη συνήθως. Χοντρά ντυμένες με ένα πουγκάκι η κάθε μία (το δικό μου ήταν κόκκινο). Ξεκινούσαμε πρωί και γυρνούσαμε όλη την Επανομή. Βγάζαμε καλό χαρτζιλίκι. Μια χρονιά θυμάμαι σε ένα σπίτι μας έδωσαν ένα πεντοχίλιαρο (προφανώς κατά λάθος). Τι χαρά είχαμε! Ακόμη και τα γλυκά που μας κερνούσαν τα χαιρόμασταν. 

Όταν σταμάτησαν τα κάλαντα προπαραμονή Πρωτοχρονιάς πήγαινα με τον αδερφό μου για ψώνια. Δωράκια για όλους και μετά φαγητό με τον μικρό για να γιορτάσουμε τις τελευταίες μέρες του χρόνου. Ήταν η περίοδος που είχε καθιερωθεί και το ρεβεγιόν με αγαπημένη παρέα. Μαζευόμασταν τέσσερις οικογένειες κάθε χρόνο σε διαφορετικό σπίτι. Τρώγαμε, πίναμε, ανταλλάσσαμε δώρα και περνούσαμε καλά!

Θυμάμαι έντονα και τα τηλεοπτικά ρεβεγιόν (π.χ. Απαράδεκτοι). Μια χρονιά μάλιστα, αρχές του '90, η μαμά μου ξεχάστηκε πλένοντας πιάτα και άλλαξε χρόνο με μια πετσέτα στο χέρι. Και άλλη μια χρονιά έβαψε μόνη το μαλλί της και της βγήκε βυσσινί. Σαν μπάλα Χριστουγεννιάτικη. 

Αυτά μου έδειξε λοιπόν το "πνεύμα των Χριστουγέννων που πέρασαν". Το δεύτερο πνεύμα, των φετινών Χριστουγέννων μου δείχνει και πάλι όμορφες στιγμές. Με διαφορετική νότα αλλά εξίσου μοναδικές. Και ας ελπίσουμε το δικό μου "πνεύμα των Χριστουγέννων που θα έρθουν" όταν με επισκεφτεί να μου πει ότι "τα καλύτερα έρχονται". 

Αξιοπρέπεια

Σήμερα για πρώτη φορά συνάντησα έναν άστεγο. Και δεν εννοώ ότι τον είδα στο δρόμο ή σε παγκάκι (δυστυχώς αυτό έχει γίνει πλέον καθημερινή εικόνα). Τον συνάντησα στα γραφεία των Γιατρών του Κόσμου στη Χαλκιδική. Μιλήσαμε, είπαμε ο ένας στον άλλον τα προβλήματα του και μόνο τότε μπόρεσα να αντιληφθώ ότι εγώ δεν έχω πραγματικά προβλήματα, γιατί πάνω από όλα έχω ένα σπίτι να μείνω. Και γιατί σε περίπτωση που δεν μπορώ πλέον να πληρώνω το ενοίκιο, για οποιονδήποτε λόγο, έχω μια οικογένεια που με περιμένει έτοιμη να με συνδράμει σε κάθε δυσκολία. 

Αυτός ο άνθρωπός όμως πρακτικά δεν έχει τίποτα. Και αυτά τα λίγα που έχει τα εκτιμάει όσο κανείς ποτέ από εμάς δεν εκτίμησε αυτά που απλόχερα ή έστω πιο δύσκολα του δόθηκαν. Μένει σε ένα αυτοκίνητο και είναι ευχαριστημένος που πλέον δεν είναι αναγκασμένος να κοιμάται σε παγκάκια. Υπάρχουν άνθρωποι που καθημερινά του προσφέρουν φαγητό και για το λόγο αυτό αρνήθηκε να πάρει τα τρόφιμα που του έδιναν τα μέλη των Γιατρών του Κόσμου, θεωρώντας ότι άλλοι άνθρωποι θα τα έχουν περισσότερο ανάγκη από αυτόν. 

Του έδωσα ένα σαπούνι για να κάνει μπάνιο και να ξυριστεί και μου είπε 1000 ευχαριστώ, τη στιγμή που μπορεί να δίνεις τα πάντα για να είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις σου και να μην το εκτιμήσει ποτέ κανένας. 

Και ας μην αρχίσουμε τις ρατσιστικές ερωτήσεις τύπου "τι εθνικότητας είναι;", "γιατί δεν έμεινε στη χώρα του;" κ.α. Έλληνας είναι με καταγωγή από τη Β. Ελλάδα που, όπως είπε και ο ίδιος, η μοίρα τα έφερε ανάποδα και τον άφησε στο δρόμο. 

Να σημειώσω ότι τα μέλη των Γιατρών του Κόσμου του έχουν προτείνει να μένει στα γραφεία τους, που αν και δεν έχουν ρεύμα (μιας και κανένας από τους κατά τα άλλα φιλάνθρωπος της Χαλκιδικής δεν σκέφτηκε να ενδιαφερθεί για τις ανάγκες της Οργάνωσης) τουλάχιστον είναι καλύτερα από ένα αμάξι ή τον δρόμο. Ο ίδιος μάλιστα φρόντισε να ξεκαθαρίσει ότι αν μείνει εκεί από νωρίς το πρωί θα φεύγει για να μην εμποδίζει το έργο των Γιατρών του Κόσμου. 

Εγώ αυτό το λέω αξιοπρέπεια και ευγένεια ψυχής και αυτός ο κύριος που γνώρισα σήμερα είναι ΚΥΡΙΟΣ με όλα τα γράμματα κεφαλαία και βάζει κάτω πολλούς άλλους, κύριους κατ' ευφημισμό που κατέστρεψαν τη χώρα. 

Συγκλονιστική είναι και η έρευνα της ΜΚΟ "Κλίμακα" για το προφίλ των νεοάστεγων εδώ