Χριστούγεννα εκτός συνόρων

Τα Χριστούγεννα είναι προ των πυλών. Η αντίστροφη μέτρηση (των Jumbo) βρίσκεται στην τελική της φάση (επιτέλους!), οι πρώτοι κουραμπιέδες και τα πρώτα μελομακάρονα κατέφτασαν (και ευχαριστώ πολύ όσους σκέφτηκαν και εμάς που τα χέρια μας δεν πιάνουν ούτε για να τηγανίσουμε αυγό!), οπότε η διάθεση είναι ΠΟΛΥ Χριστουγεννιάτικη!

Η αγροτιά της Ισπανίας

Με τη λεγόμενη αγροτική δημοσιογραφία ξεκίνησα να ασχολούμαι το τελευταίο 6μηνο. Μέχρι τότε έκανα κάποια ρεπορτάζ, αναμετέδιδα κάποιες ειδήσεις, εργαζόμενη σε περιφερειακό μέσο γαρ, αλλά μέχρι εκεί.

Φανταστείτε επομένως την έκπληξη μου όταν ανακάλυψα ότι στην Ευρώπη υπάρχει ένα δίκτυο δημοσιογράφων που ασχολούνται με το συγκεκριμένο τομέα και έχουν την ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις, υλικό και να γνωρίσει ο ένας την αγροτική ζωή στη χώρα του άλλου, μέσω της Ευρωπαϊκή Επιτροπής.

Open Days στις Βρυξέλλες ή αλλιώς άνοιξαν και μας περίμεναν

Ο Οκτώβρης, ομολογώ, ήταν ένας ταξιδιάρικος μήνας. Γιατί αυτό; Απλά έτυχαν δύο ταξίδια, το ένα στις Βρυξέλλες με αφορμή την εκδήλωση Open Days και το άλλο στην Ισπανία στο πλαίσιο μιας δημοσιογραφικής αποστολής για δημοσιογράφους που ασχολούνται με αγροτικά ζητήματα (τα τυχερά του επαγγέλματος!).
Εδώ όμως θα σας μιλήσω για τις Βρυξέλλες.

Μια όμορφη Κυριακή

Καλοκαιρία, ηρεμία ότι ακριβώς χρειάζεσαι μετά από μία "τρελή" εβδομάδα και ένα ακόμη πιο "τρελό" σαββατόβραδο. 

Την Κυριακή λοιπόν θέλοντας να απολαύσουμε τον όμορφο καιρό και να κάνουμε κάτι εποικοδομητικό αποφασίσαμε να επισκεφτούμε με τον Δημήτρη την PopUp Library της ομάδας Why Not. Περί τίνος πρόκειται; Είναι μια ανταλλακτική υπαίθρια βιβλιοθήκη που στήνεται σε πάρκα της Θεσσαλονίκης σε μια προσπάθεια να "βγουν" τα βιβλία από τις βιβλιοθήκες των σπιτιών μας και να αλλάξουν χέρια μέσω της ανταλλαγής, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους αναγνώστες να διαβάσουν περισσότερα βιβλία! 

Για τη σύλληψη της Χρυσής Αυγής

Η σύλληψη στελεχών της ΧΑ, μεταξύ αυτών και του αρχηγού του "κόμματος" αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα γεγονός που τους περισσότερους μας γέμισε ένα αίσθημα δικαίωσης, ικανοποίησης ίσως και χαράς.
Στην αρχή ακουγόταν σαν φάρσα. Χθες αποφυλάκισαν τον Τσοχατζόπουλο και σήμερα συλλαμβάνουν τη ΧΑ; Ωστόσο, φαίνεται πως η δικαιοσύνη κινήθηκε. Ίσως αργά, αλλά κινήθηκε.
Το πρόβλημα έρχεται κατά τη δεύτερη ανάγνωση της είδησης. Όταν η δικαίωση που νιώθουμε εμείς που λέγαμε ότι ένα τέτοιο μόρφωμα (;) κίνημα(;) θα έπρεπε να είχε τεθεί εκτός νόμου πριν καν προλάβει να μπει στη Βουλή, πηγαίνει στην άκρη.

"Μαύρο" στην ΕΡΤ

Από εχθές που ανακοινώθηκε το λουκέτο στην κρατική τηλεόραση μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα ενός μελλοντικού μαθητή, που σε μελλοντικές πανελλαδικές εξετάσεις καλείται να γράψει τι έγινε στις 11 Ιουνίου 2013 και ποιοι λόγοι οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. 

Γράφουμε ιστορία λοιπόν, μόνο που δεν ξέρουμε πού θα μας οδηγήσει όλο αυτό που ξεκίνησε εχθές. 

Απίθανες βιβλιοθήκες!

Μου το έστειλαν ως e-mail και ως λάτρης των βιβλίων δεν θα μπορούσα να μην το αναπαράγω. Δείτε και θαυμάστε. 

Εσείς ποια θέλετε να επισκεφθείτε; 

Οικονομία και αισιοδοξία στις Βρυξέλλες

Meeting Lunch με την εκπρόσωπο του Επιτρόπου Οικονομικών

Στο πλαίσιο ενός πολύ ενδιαφέροντος σεμιναρίου βρέθηκα στις Βρυξέλλες κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Eurogroup και του ECOFIN. Είχε πολύ ενδιαφέρον, για ακόμη μια φορά, να ακούμε αξιωματούχους, πολιτικούς και όχι μόνο για τη θέση τους απέναντι στην οικονομική κρίση και το τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα, μιας και είναι κοινή παραδοχή πλέον ότι η προηγούμενη συνταγή δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία.

Δημοκρατία, όπως μας βολεύει

Κάποιες έννοιες τελικά τις διαμορφώνουμε ανά εποχή όπως μας βολεύει. Τι εννοώ. Πάρτε για παράδειγμα την παρεξηγημένη έννοια της Δημοκρατίας. Πώς ξεκίνησε από αρχαιοτάτων χρόνων και πώς διαμορφώθηκε σήμερα και πώς ενδέχεται να καταλήξει στο μέλλον. Τώρα πλέον διανύουμε τη φάση του "ναι μεν Δημοκρατία αλλά μην παίρνουν τα μυαλά σας αέρα". 

Για το λόγο αυτό εξάλλου διαβάζουμε σοκαρισμένοι, εγώ τουλάχιστον, την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε αλλαγή στο νόμο περί απεργίας. Εκλέχτηκαν βλέπετε δημοκρατικά, άλλαξαν τις ζωές μας δημοκρατικά, καταργούν τα δικαιώματα μας εξίσου δημοκρατικά. Φοβήθηκαν βλέπετε εκεί στην Κυβέρνηση τον όγκο των διαδηλώσεων, τον κόσμο που είναι οι γείτονες μας, οι γονείς μας οι παππούδες μας, τα παιδιά μας, που δεν μπορούν να τους χαρακτηρίσουν "γνωστούς αγνώστους". Είναι μόνο γνωστοί, είναι αυτοί που είδαν να χάνουν τις δουλειές, του μισθούς και την αξιοπρέπεια τους. Περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον να δω πως θα εξελιχθεί αυτή η πρόταση και αν θα υπάρξει άμεση αντίδραση από τους συνδικαλιστές ή αν τελικά θα τους αφήσουμε να ποινικοποιήσουν ένα δικαίωμα που κατακτήθηκε ακόμα και χάνοντας κάποιοι τη ζωή τους. 

Και φυσικά παράλληλα με τη "δημοκρατική δικτατορία" βλέπουμε να αυξάνονται και τα φασιστικά κρούσματα. Προχθές Χρυσαυγίτες έκαναν έλεγχο στις αποκλειστικές νοσοκόμες του Νοσοκομείου της Τρίπολης, πριν κάποιους μήνες έκαναν έλεγχο σε λαϊκές αγορές προσπαθώντας ουσιαστικά να καταδείξουν την ανικανότητα του κράτους να πιάσει τους "κακούς αλλοδαπούς" για να προστατέψει τους "καλούς Έλληνες". Όλα αυτά με την ανοχή (ή ακόμα και την υποστήριξη) τη δική μας και του κράτους. Σήμερα διαβάζουμε ότι το macho boy της Χρυσής Αυγής, Ηλίας Κασιδιάρης σκέφτεται να πάει για δήμαρχος Αθηναίων. Δεν με τρομάζει η ενέργεια. Με τρομάζει το γεγονός ότι μπορεί να βγει. Δήμαρχος σε μια πόλη που τα κρούσματα βίας στο διαφορετικό έχουν πάρει ήδη τεράστιες διαστάσεις. 

Όλα αυτά βέβαια μας τα προσφέρουν βάζοντας μία δόση τρομοκρατίας. Αρχικά το χτύπημα το mall, μετά στο Βελβεντό Κοζάνης, στη συνέχεια πού; Και το δημοκρατικό κράτος μας αποφάσισε να μην πληγώσει τα μάτια μας με σκηνές βίας και φώναξε άριστους χρήστες του Photoshop να καλύψουν τη "βρωμοδουλειά" τους. Δεν συμπαραστέκομαι στους συλληφθέντες. Πιστεύω πως η κλοπή, η δολοφονία, η απόπειρα κλπ. θα πρέπει να τιμωρούνται. Το ίδιο και η χρήση βίας. Ένοχοι λοιπόν και αυτοί που παρανόμησαν, ένοχοι και αυτοί που τους χτύπησαν. Και όταν μιλάμε για 20χρονα παιδιά πρέπει να αναλογιστούμε όλοι μας τι γίνεται λάθος στην κοινωνία. Γιατί οπλίζεται το χέρι ενός νέου;

Δημοκρατία όπως μας βολεύει λοιπόν. Δικαιώματα σε αυτούς που μας βολεύει. Υποχρεώσεις όλοι οι υπόλοιποι. 

Η κατάντια των ΜΜΕ

Απεργία σήμερα για δύο ιστορικές εφημερίδες της Θεσσαλονίκης, τον "Αγγελιοφόρο" και τη "Μακεδονία". Στη "Μακεδονία" συνεχίζουν τα προβλήματα με τη μη καταβολή μισθών στους εργαζόμενους, στον "Αγγελιοφόρο" επειδή ανακοινώθηκε ότι θα σταματήσει η έκδοση του ημερήσιου φύλλου και φυσικά θα απολυθούν μερικές δεκάδες εργαζόμενοι. 

Αυτή είναι η εικόνα που λίγο ή πολύ (και δυστυχώς τις περισσότερες φορές πολύ) αποτυπώνεται σε όλα τα μέσα, έντυπα και ηλεκτρονικά. 

Που βαδίζουμε λοιπόν; Με σοκ βλέπουμε το τέλος της ενημέρωσης, τουλάχιστον με τη μορφή που τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Δεν υπάρχουν πλέον άνθρωποι να κάνουν πραγματική δημοσιογραφική δουλειά. Δεν εννοώ να κάνουν copy-paste ένα δελτίο τύπου, αλλά να κάνουν ρεπορτάζ, έρευνα, να ελέγξουν ένα θέμα από όλες τις πλευρές, να κάνουν εμπεριστατωμένη ανάλυση και όχι αυτή του καφενείου, όπως γίνεται τις περισσότερες φορές. Αυτό είναι που λείπει στον κόσμο. Αυτό είναι που και εμείς οι επαγγελματίες του χώρου ξέρουμε να κάνουμε αλλά τις περισσότερες φορές εμποδιζόμαστε από το να το κάνουμε. 

Πάντα το θύμα είναι ο εργαζόμενος που, από πείρα μιλάω, για να επιλέξει αυτή τη δουλειά έχει πάθος για αυτήν και που ποτέ δεν επέλεξε τον εύκολο δρόμο του χρηματισμού ή των άνωθεν παρεμβάσεων (αυτοί που τον επέλεξαν είναι και αυτοί που τις περισσότερες φορές δεν "μένουν στο δρόμο"). Και κατ' επέκταση το θύμα είναι και ο πολίτης που βλέπει τα ίδια και τα ίδια, που δεν ακούει μια διαφορετική άποψη που στην τελική δεν τον αφήνουν να κρίνει τι είναι σωστό και τι λάθος. 

Τα προηγούμενα χρόνια η δημοσιογραφία εκφυλίστηκε. Το εύκολο χρήμα έρεε άφθονο. Πολλοί πλούτισαν εν μία νυχτί και έγιναν έρμαια αυτών που ήξεραν πως να χειριστούν το παιχνίδι της ενημέρωσης. Θα μου πείτε ότι έτσι συντηρούσαν τα συγκροτήματα τους. Θα σας απαντήσω ότι μπορούσαν πολύ εύκολα, τότε, τις καλές εποχές, να βρουν άλλον τρόπο χρηματοδότησης. 

Αλλά έστω και έτσι, ο καιρός των παχέων αγελάδων πέρασε. Κανείς όμως δεν κατάφερε να κάνει το "κουμάντο" του. Το εύκολο χρήμα έγινε βίλες, κότερα, αμάξια, λούσα, ξοδεύτηκε πριν καν μπει στις τσέπες. Για αυτό σήμερα κλείνουν τα εκδοτικά συγκροτήματα το ένα μετά το άλλο, οι τηλεοπτικοί σταθμοί παραπαίουν και τα ραδιόφωνα ετοιμάζονται να περάσουν στα χέρια των εργαζόμενων αν ο ιδιοκτήτης τους χρωστάει λεφτά. 

Το πρόβλημα είναι πως αυτοί που "τα πήραν" το πιο πιθανό είναι να ξεφύγουν σε κάποιον φορολογικό παράδεισο, όπου ανενόχλητοι θα συνεχίσουν τη δράση τους και να αφήσουν πίσω κάποιους ιδεαλιστές που θα ψάχνουν την χαμένη αξία της ενημέρωσης. 

Το διάβασα. Μου άρεσε;

Ή αλλιώς, το βιβλίο της εβδομάδας.

Dan Brown - Το χαμένο σύμβολο

Ο Dan Brown έγινε γνωστός από το βιβλίο του "Ο Κώδικας Ντα Βίντσι", στο οποίο εν ολίγοις άφηνε υπόνοιες για τις αλήθειες και τα ψέματα του Χριστιανισμού και ανέφερε ότι ο Ιησούς όχι μόνο είχε παντρευτεί τη Μαρία Μαγδαληνή αλλά είχε και απογόνους. Όπως ήταν αναμενόμενο το βιβλίο είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Το ίδιο και το πρώτο του βιβλίο "Οι Πεφωτισμένοι" που αναφερόταν σε συνωμοσίες στο Βατικανό. 

Ο συγγραφέας επιστρέφει με "Το χαμένο σύμβολο", το οποίο μου φάνηκε μια προσπάθεια να επανορθώσει προς τη θρησκεία. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στην Ουάσιγκτον και στόχος του συγγραφέα αυτή τη φορά είναι οι τέκτονες και ο ρόλος που διαδραμάτισαν στη σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ. Υπάρχουν αναφορές σε επιστημονικά πεδία που δίνουν τροφή για σκέψη αλλά κυριαρχεί το θρησκευτικό στοιχείο και κυρίως το χριστιανικό στοιχείο. 

Η πλοκή ήταν ενδιαφέρουσα, υπήρχε αξιόλογη αναφορά και σε κείμενα άλλων θρησκειών, τα οποία κάποιος που ενδιαφέρεται μπορεί εύκολα να τα αναζητήσει για να έχει πληρέστερη εικόνα. Το βιβλίο είναι κατ' εμέ ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, έχει ανατροπές οπότε θα έλεγα ότι αν σας αρέσουν αυτού του είδους τα μυθιστορήματα μπορείτε να το συμπεριλάβετε στη λίστα σας.

Τι μου άρεσε: Οι ανατροπές στην υπόθεση

Τι δεν μου άρεσε: Που μακρηγορούσε και που σε ορισμένα σημεία δεν μπόρεσε να κρύψει το προφανές.  

Λίστα, ληστές και σοσιαλι(η;)στές

Κατ' αρχήν αναρωτιέμαι. Ο Παπακωνσταντίνου είναι τόσο βλάκας ή τόσο θύμα; Είναι δυνατόν να διαγράψει από τα 2000+ ονόματα μόνο των συγγενών του; Ούτε καν δυο - τριών άλλων, έτσι για ξεκάρφωμα; Αν όντως είναι τόσο βλάκας τότε δεν είναι να απορούμε για την πορεία της οικονομίας μας. 

Αν από την άλλη είναι τόσο θύμα, τότε αξίζει να αναρωτηθούμε τι ή καλύτερα ποιοι κρύβονται πίσω από όλη αυτή την υπόθεση.  Τι παιχνίδια παίζονται και ποια συμφέροντα διακυβεύονται. Μήπως τελικά ο μόνος που "πέρασε την πόρτα της δικαιοσύνης" θα είναι ο Βαξεβάνης και οι άλλοι θα την βγάλουν λάδι; 

Ποιος κακός εαυτός τελικά μας υπαγορεύει ως χώρα τι να κάνουμε; Γιατί δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε στοιχεία από τα οποία άλλες χώρες έβαλαν εκατομμύρια στα ταμεία τους; Τι ακριβώς φοβούνται οι πολιτικοί (όλων των κομμάτων) και δεν προχωράνε στην "κάθαρση" με όποιο κόστος; Είναι τόσο γλυκιά τελικά η εξουσία και το χρήμα που τη συνοδεύει;

Και εγώ αναρωτιέμαι και το άλλο, (μυαλό είναι αυτό, δεν μπορείς πολλές φορές να ελέγξεις τους συνειρμούς σου): Γιατί όλη αυτή η αναταραχή για τη Βίλα Αμαλία; Γιατί όλη αυτή η συζήτηση και η κόντρα περί αναρχικών, αντιεξουσιαστών κλπ. Από το 1990 η Βίλα Αμαλία είχε καταληφθεί. Θυμήθηκαν τώρα, 23 χρόνια μετά να την εκκενώσουν και φυσικά να "παίζει" στα δελτία ακόμα και πάνω από τη "Λίστα Λαγκάρντ"; 

Όλο αυτό έχει αρχίσει να μου θυμίζει το φόβο που υπήρξε μετά το Β' Παγκόσμια για τους κομμουνιστές. Και όπως όλοι θυμάστε οδήγησε στη χούντα. 

Είναι δυστυχώς η συνήθης τακτική του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Ας κάνουμε καμιά εκατοστή προσαγωγές μήπως και σταματήσει ο κόσμος να σκέφτεται το στικάκι. Ας πούμε ότι θα "καθαρίσουμε" την Αθήνα μήπως και δεν καταλάβει ο κόσμος ότι περνάμε νομοθετικές πράξεις για το νέο φορολογικό. Ας μαλώσει η ΝΔ με το ΣΥΡΙΖΑ, ας διαγράψουμε έναν - δύο από τη ΔΗΜΑΡ και άλλους τόσους από το ΠΑΣΟΚ μήπως και δεν καταλάβει ο κόσμος ότι η ανεργία φτάνει στο 30%, ότι η ύφεση καλπάζει, ότι δεν θα μειωθεί η τιμή του πετρελαίου,ότι θα πεθάνουν και άλλοι άνθρωποι από κακή χρήση σόμπας και τζακιού. 

Κανείς όμως δεν βγαίνει προφανώς να πει ότι δεν θα ήταν απαραίτητο να φτάσει το πετρέλαιο στο 1,35 αν είχαν αξιοποιήσει οι "φωστήρες" που επιλέξαμε στοιχεία που θα έφερναν χιλιάδες ευρώ και αν είχαν αξιοποιήσει, μόνοι τους, όχι με έξωθεν βοήθεια, αυτά που μπορεί να προσφέρει η χώρα μας, είτε λέγονται καλλιέργειες, είτε τουρισμός, είτε ορυκτός πλούτος, είτε φυσικό αέριο, είτε πετρέλαιο.