Παρατηρώντας τη δική μου "σειρά" αντιλαμβάνομαι ότι δεν βιαζόμαστε καθόλου. Δεν βιαζόμαστε να τελειώσουμε τις σπουδές μας και τις παρατείνουμε με μεταπτυχιακά, διδακτορικά, ίσως και μια δεύτερη σχολή...
Δεν βιαζόμαστε να φύγουμε από το σπίτι μας (κάποιοι από εμάς τουλάχιστον). Εξάλλου, και εμείς που χρόνια τώρα μένουμε μόνοι, σίγουρα έχουμε νιώσει την έλλειψη του φαγητού και της περιποίησης της μαμάς...
Δεν βιαζόμαστε να φύγουμε από το σπίτι μας (κάποιοι από εμάς τουλάχιστον). Εξάλλου, και εμείς που χρόνια τώρα μένουμε μόνοι, σίγουρα έχουμε νιώσει την έλλειψη του φαγητού και της περιποίησης της μαμάς...
Δεν βιαζόμαστε να παντρευτούμε, να κάνουμε παιδιά (ιδίως αυτό...). Γενικότερα μας αρέσει η αίσθηση της παρατεταμένης εφηβείας και μην το αρνηθείτε!
Αντίθετα βιαζόμαστε να γνωρίσουμε τον κόσμο, ταξιδεύουμε από αρκετά έως πολύ, αναζητάμε το νέο, είτε αυτό είναι εικόνες, είτε γεύσεις, είτε οτιδήποτε άλλο.
Δεν είμαστε ιδιαίτερα πολιτικοποιημένοι. Δεν αδιαφορούμε για τα κοινά αλλά προφανώς έχουμε αναπτύξει την κριτική μας σκέψη και προσπαθούμε να πράξουμε το καλύτερο. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν μας έχω δει να μαλώνουμε για κομματικά ζητήματα, όπως συνήθιζαν πολλοί από τους γονείς μας να κάνουν.
Δεν είμαστε ιδιαίτερα πολιτικοποιημένοι. Δεν αδιαφορούμε για τα κοινά αλλά προφανώς έχουμε αναπτύξει την κριτική μας σκέψη και προσπαθούμε να πράξουμε το καλύτερο. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν μας έχω δει να μαλώνουμε για κομματικά ζητήματα, όπως συνήθιζαν πολλοί από τους γονείς μας να κάνουν.
Παραδεχτείτε το. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αλλάξει πάνω από δύο δουλειές (εγώ είμαι αισίως στην έβδομη!!!!), έχουμε μείνει άνεργοι ή απλήρωτοι για μεγάλο διάστημα και γενικότερα είμαστε αυτή η γενιά που αύριο μεθαύριο θα πρήζει τους νεότερους λέγοντας "Εμείς ζήσαμε την μεγαλύτερη οικονομική κρίση του 21ου αιώνα... Δεν είχαμε να φάμε ούτε παντεσπάνι". (Θα είναι κάτι αντίστοιχο με τη χούντα και την Κατοχή...) Παρά την κρίση όμως τρελαινόμαστε να αγοράζουμε καινούρια gadgets (smartphone, tablets κ.α.). Είμαστε μέσα στην τεχνολογία αλλά η είσοδος μας έγινε ομαλά, μεγαλώνοντας και όχι από την κούνια. Καλό; Κακό; Θα δείξει...
Καλό είναι ωστόσο ότι δεν μένουμε στάσιμοι. Προσπαθούμε και παλεύουμε για τη δική μας δουλειά και για να ασχοληθούμε με τον τομέα που μας αρέσει. Απαξιώνουμε την έννοια της σιγουριάς (;;;) του δημοσίου και βάζουμε όλες τις δυνάμεις μας για να πετύχουμε πολλές φορές και το αδύνατο.
Καλό είναι ωστόσο ότι δεν μένουμε στάσιμοι. Προσπαθούμε και παλεύουμε για τη δική μας δουλειά και για να ασχοληθούμε με τον τομέα που μας αρέσει. Απαξιώνουμε την έννοια της σιγουριάς (;;;) του δημοσίου και βάζουμε όλες τις δυνάμεις μας για να πετύχουμε πολλές φορές και το αδύνατο.
Τα 30 από τους περισσότερους θεωρούνται καμπή, σημαδιακή ηλικία. Εγώ πάλι, σε μια προσπάθεια να το πάρω χαλαρά, θεωρώ ότι αν τα πρώτα 30 χρόνια ήταν όμορφα (και έχουμε χάσει και 4-5 ως παιδιά), σκεφτείτε πώς θα είναι τα υπόλοιπα 30!!!
Καλή δεκαετία να έχουμε λοιπόν εμείς του '84 με υγεία.
Και επειδή το "χαλαρά" δεν είναι πάντα εφικτό, δείτε και αυτό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου