Silver Blog: Πάσχα στο χωριό και η Σπηλιά του Δράκου

Μετά από πολλά πολλά χρόνια έκανα φέτος Πάσχα στο χωριό. Μην φανταστείτε σούβλες, παραδοσιακούς χορούς και άλλα. Το χωριό μου βρίσκεται στο νομό Φλώρινας, ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα με Αλβανία, στα 800μ. υψόμετρο,
οπότε είχε κρύο και χιόνια στο βουνό και επομένως το κατσικάκι ψήθηκε στο φούρνο (για να μην παγώσουμε κιόλας). Οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού είναι 3. Όσο για το Μ. Σάββατο μαζεύτηκαν γύρω στα 11 άτομα και η Ανάσταση έγινε στις 10:30, επειδή ο παπάς έπρεπε να πάει και σε άλλα χωριά...

Δείτε πού ακριβώς είμαστε!!!

Εναλλακτικό Πάσχα λοιπόν που μεταξύ άλλων συνδυάστηκε και με εκπαιδευτική επίσκεψη στη Σπηλιά του Δράκου στην Καστοριά. Γιατί καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε θελήσαμε όμως να "θρέψουμε" και το πνεύμα μας. Το Σπήλαιο του Δράκου άνοιξε πρόσφατα τις αρχαίες πύλες του και μας ξεναγεί σε έναν κόσμο γεμάτο σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Στο Σπήλαιο βρέθηκαν οστά αρκούδας τουλάχιστον 10.000 ετών.

Σύμφωνα με το μύθο:

"Πριν από πολλούς αιώνες η μεγάλη σπηλιά που βρίσκεται πριν από το μοναστήρι της Μαυριώτισσας ήταν χρυσωρυχείο και το φύλαγε ένας δράκος που ανέπνεε και έβγαζε από το στόμα του φλόγες και δηλητηριασμένους ατμούς.

Ύστερα από το κτίσιμο της Καστοριάς (Ή’ ή Ι’ αιώνας) ο πρώτος βασιλιάς ο Κάστωρ, θέλοντας να διασκεδάσει τον φιλοξενούμενο αδελφό του Πολυδεύκη και τον πεθερό του Κέλι ιερέα του θεού, απεκάλυψε το τεράστιο αυτό σπήλαιο. Η παρουσία όμως του δράκου τους εμπόδιζε την προσέγγιση στη σπηλιά.. Τότε ο βασιλιάς υπεσχέθη μεγάλα δώρα σ’αυτόν που θα σκότωνε τον δράκο. Ένας νέος δυνατός παρουσιάστηκε. Επηκολούθησε άγρια πάλη με τον δράκο. Χτυπώντας τον με το κοντάρι του έτρεμαν οι γύρω βράχοι και αναταράζονταν τα νερά της λίμνης. Το τέρας κτυπήθηκε και έπλεε νεκρό επάνω στα νερά της λίμνης. Πανηγύρισαν το γεγονός και ευχαριστίαι ανεπέμφθησαν στον Πάνα. Και κατόπιν με αναμμένους δαυλούς προχώρησαν στη σπηλιά με σκυφτά τα κεφάλια τους για να μην κτυπήσουν τους σταλακτίτες. Το βάθος εκτεινόταν σε χιλιόμετρα και η ατμόσφαιρα γινόταν πνιγηρή από έλειψιν οξυγόνου. Σε ένα μέρος που η σήραγγα στενεύει έσβησαν οι δαυλοί και πηχτό σκοτάδι τους σφιχταγκάλιασε όλους. Τότε άκουσαν μια απόκοσμη φωνή να λέει : ΄΄ εκείνος που θα σκύψει να πάρει μια χούφτα της λάσπης που πατάει θα μετανοιώσει ΄΄. Οι πιο θαρετοί έσκυψαν και επήραν λάσπη και εγέμισαν τους κόρφους τους. Οι άλλοι φοβήθηκαν και δεν τόλμησαν να πάρουν. Όταν βγήκαν στο φως του ηλίου εκείνοι που κρατούσαν τη λάσπη είδαν με έκπληξη πως κρατούσαν υγρή χρυσόσκονη…"

Έτσι περιγράφει ο λαογράφος Δ. Γιαννούσης ( Ακρόπολη, 11-7-54) την παράδοση σχετικά με το Σπήλαιο του Δράκου.

Από τα μειονεκτήματα ήταν το "τσιμπημένο" εισιτήριο. Έξι ευρώ, με έκπτωση για φοιτητές, μαθητές, πολύτεκνους αλλά όχι για άνεργους. Πολύ καλή η προσπάθεια ωστόσο να αναδείξουν στοιχεία ιστορίας της Καστοριάς.

Πάρτε μια ιδέα από την ιστοσελίδα του Σπηλαίο εδώ.