Το καλό του να παρακολουθείς πανευρωπαϊκά συνέδρια είναι ότι συναντάς ανθρώπους από όλη την Ευρώπη και έχεις την ευκαιρία, συζητώντας μαζί τους, να καταλάβεις τα δικά τους προβλήματα αλλά να δεις και με εντελώς άλλη ματιά τα δικά σου ή της χώρας σου.
Στην Κύπρο, όπου βρέθηκα πρόσφατα, για το συνέδριο για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, έτυχε να καθίσω στο ίδιο τραπέζι με δύο Ιρλανδούς. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ιρλανδία είναι η πρώτη διδάξασα του μηχανισμού στήριξης.
Αφού ανταλλάξαμε αβρότητες για τις δύο χώρες, τα ουίσκια της μιας, τα κρασιά της άλλης φτάσαμε και στο χρέος.
Τι μου είπε λοιπόν ο Ιρλανδός και πιστεύω ότι αυτό συνοψίζει τη γενικότερη άποψη των Ευρωπαίων.
"Αφού έχετε φταίξει, γιατί αρνείστε να πληρώσετε;". Και συνέχισε "και εμείς φταίξαμε, παίρναμε δάνεια, μεγάλα αυτοκίνητα, κάναμε σπατάλες ενώ δεν είχαμε τα χρήματα. Και πληρώσαμε. Καταλάβαμε το λάθος μας και πληρώσαμε. Εσείς γιατί διαμαρτύρεστε;"
Αυτή λοιπόν η άποψη κυριαρχεί έξω. Αφού βάλαμε το χέρι στο μέλι γιατί τώρα στις δυσκολίες διαμαρτυρόμαστε. Αφού για να μπεις στο δημόσιο έβαζες μέσο (και αυτό το επεσήμαναν οι Ιρλανδοί) και αφού δημιουργήσαμε έναν μεγάλο δημόσιο τομέα γιατί τώρα διαμαρτυρόμαστε για τις απολύσεις. Αφού παίρναμε ακόμη και διακοποδάνεια γιατί παραπονιόμαστε όταν μας παίρνουν οι τράπεζες 100 τηλέφωνα την ημέρα.
Η διαφορά μας με την Ιρλανδία; Ότι εκεί αντιλήφθηκαν και οι πολιτικοί το λάθος τους. Εδώ όχι.
Στο μόνο που δεν μου απάντησε ο Ιρλανδός ήταν στο εξής: Γιατί εγώ, που σπούδασα, που δεν έχω πιστωτικές, που δεν πήρα ποτέ δάνειο, που νοικιάζω ένα σπίτι που μπορώ να συντηρήσω να μένω απλήρωτοι για 4 και 5 μήνες από τη δουλειά μου επειδή κάποιοι άλλοι "τα έφαγαν". Και όχι μόνο εγώ αλλά και πολλοί άλλοι. Όμως αυτό δεν δημοσιοποιείται στην Ευρώπη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου